hastalık ve çocuklar...

Maalesef bugünlerde üzerinize afiyet biraz kırgınım. Öksürük, sinüzit... Onun dışında bir ev yaptırma telaşı sardı ki hiç keyfiyetli ve istekli değilim bu konuda. Daha 3 sene olmadı kendi evimize taşındık elh. ve ben ev dekorasyonuyla o kadar ilgilenmişim ki o 1 yıl nasıl geçti canım kızım, minik abla nasıl büyüdü bilemedim. Bu sefer hiiiç o kadar abartmayı düşünmüyorum. Aman dünya malı dünyada kalır benim değil ki onun zaten bir sahibi var niyetiyle yaklaşıyorum ya da yaklaşmaya çalışıyorum.

Küçük kızım minik kardeş, bu aralar öyle akla hayale gelmez şeyler yapıyor ki üüüüüüüüüüüf sormayın gitsin.
Misal : bugün tartıyı kırdı, banyo lavabosuna tırmanıp ordaki eşyalarla, ışıkla oynamaya bayılıyor. Kitaplığa tırmanıyor. Geçen gün merdivene çıkmış ve hooooop merdivenle birlikte ablasının üstüne düşmüş. Anlık hatamı affetmiyor. O merdiven orda durmamalıydı biliyorum ama arkamı dönmemle, arkamda bir dolap dönmesi bir oluyor. Mutfak masasını birbirine katıyor fırsatını bulur bulmaz. Ablasının her oyununu her dersini bozacak bir sabotaj düzenliyor. Maşallah dillendi de. biz ne dersek tekrar modunda.
Bak - Baç
Annemmmmmm - burayı bastırıyor
Bababababammm- ah pepe hep ondan öğrendi.


Büyük kızım, minik abla, dışardakiler zararlı evdekiler yararlı diye düşünüyor. Böyle düşünmesi daha iyi. Elh onunla ilgili büyük bir sıkıntımız yok. Uyumlu (bana göre) bir çocuk. Tek başına kesme, yapıştırma işlerini yapabiliyor. Okumayı yazmayı çok istiyor ama maalesef ben kendimi yeterli görmüyorum ve bir türlü cesaret edemiyorum. Ya yanlış birşey yaparsam diye. Geçen gün rakamları doğru yazamıyorum diye nerdeyse ağladı ağlayacaktı. Subhaneke ve İhlas suresini öğrendi. Bismilllahla su içmeyi, yudum yudum içip, sonunda elhamdülillah demeyi artık o bize tembihliyor.

Seviyorum ben bu emanetleri. Kimbilir ilerde kimler olacaklar. Her ne kadar geleceği merak etsem de daha çok geçmişi küçüklüklerini özlemle anıyorum.

RRRRRR sesi

Bugün canım kızım MBU'nun R harfini söylemesi olarak kayıtlara geçsin.

Hem de öyle bir söylüyorki bastıra bastıra... ;)

sıcak, tekne orucu, su, bunalım

Uzuuuuuuuun soluklar almayı seviyorum sanırım. Yine uzun zamandır uğramadım bloğuma. Hayat durmuyor. Akıyor... Kimi zaman üzülüyoruz, kimi zaman seviniyoruz, bazen yazıyoruz, bazen yazmıyoruz. Bu süre zarfında hayatımın U dönüşü noktasını geçiriyorum sanırım. DOĞALLAŞMA... Marketleri öcü gözüyle görmeye başladım. Doğal annelik, doğal yaşam, doğal, doğal, doğal zor zanaat vesselam. Bakalım başaracakmıyım. Bizim avantajımız, büyük şehirde değiliz en azından. O yönden içim biraz daha rahat.. Şimdi kısa bir özet geçecek olursak; :)

anne, abla, kardeş üçgeni.

Zaman, ah zaman tek sana sözüm geçmiyor. Ne çabuk oldu ben iki melek annesi olalı. Ne kadar çabuk oldu, bloğuma yazmayalı bilmem kaç zaman geçeli. Tutamıyorum zamanı... ya da Sözüm ki tek sana geçmez, Celladımsın ey zaman. MBU çok zor bir dönemdesin annem. Bense sana yetemeyecekmiyim acaba diye çırpınıyorum. Anaokulu, kreş veya ev karmaşası yaşıyoruz. Ne yapacağımı bilemiyorum. Benim için önemli olan senin için en iyi olan ve en hayırlı olanın olması. Evde çok sıkılıyorsun ama. Sürekli şu komşuya gideyim mi? Bu komşuya gidelim mi? diye sorup duruyorsun. Çoktaaan beridir ayakkabılarını kendin bağlıyorsun. Okuyup yazmaya çok meraklısın çok hem de. Rabbim bana senin gibi bir emanete sahip çıkabilme imkanı ve gücü versin. ASU minik kızım. Çok duygusalsın. Hemen kafa arka attırıveriyorsun kendini. Şu anda 4 tane dişin var. 4 dişle sanki bütün dünyanın yükü senin omuzlarında diş gıcırdatıyorsun. Artık 1 yaşındasın. Senin kokunu koklayı tam bir sene geçti meleğim. Senin gözlerin gözlerime değeli tam bir sene geçti meleğim. Senin kadife yanağını öpeli tam bir sene geçti meleğim. Senin ipek saçlarını okşayalı tam bir sene geçti meleğim. Şimdi ise pıtır pıtır yürüyorsun. Anne, Baba, Mama, Dede, Gel, Tu, Vua, Ay Ay, Hau hau gibi basit şeyeri söylüyorsun. Çok cana yakınsın maaşallah. Gamzelim. Rabbim senin de Çocukluk Sırrı'a erişebilmeyi nasib etsin.